در این یادداشت می خوانیم: شاید بتوان گفت که هیچ کشوری به اندازه ما شهید و جانباز در راه مبارزه با مواد مخدر نداشته است. همچنین میزان بالای کشفیات مواد مخدر در کشور ما نشان می دهد ما در این عرصه، کاملا جدی هستیم و با متخلفان برخورد قاطع داریم.
اما ماجرا این است که یک کشور به تنهایی نمی تواند به جنگ اعتیاد برود، بلکه نیاز است دیگر کشورها با همکاری سازمان ملل در این امر مشارکت داشته باشند. هم اکنون اعتیاد به یک معضل جهانی تبدیل شده و همه کشورها را درگیر خود کرده است.
در این بین، مافیا هم از این مساله سود کلان می برد. گفته می شود بازار مواد مخدر فقط حدود ۶۰۰ میلیارد دلار سود خالص و ۱۶۰۰ میلیارد دلار گردش مالی سالانه در جهان دارد.
ما هم از اعتیاد و مواد مخدر، آسیب کمی ندیده ایم. پولی که مردم ایران سالانه بابت خرید مواد مخدر و مواد دخانی دود می کنند، بیشتر از اعتبارات عمرانی کل کشور است.
به همه این دلایل، واجب است که در زمینه پیشگیری از اعتیاد، بیشتر سرمایه گذاری کنیم. پیشگیری از اعتیاد، سه برابر از درمان، کم هزینه تر است، اما ۱۱ برابر بازدهی اش بیشتر خواهد بود. کسی که مبتلا به اعتیاد باشد، حداقل پنج تا ۲۰ نفر از اعضای خانواده اش را هم درگیر می کند و حتی پس از ترک هم به احتمال ۷۰ درصد، دوباره به خط اعتیاد برمی گردد.
بنابراین پیشگیری از اعتیاد می تواند همه این عوارض را کاهش دهد. در این زمینه باید اعتبارات قابل قبولی برای پیشگیری و مقابله با اعتیاد تخصیص داده شود، اما در کشور ما بودجه های پیشگیری و مقابله با اعتیاد ناچیز است. مثلا بودجه ستاد مبارزه با مواد مخدر در سال قبل، ۱۴۲ میلیارد تومان بود که فقط حدود صد میلیارد تومان آن تخصیص پیدا کرد.
امسال هم بودجه این ستاد با کمک های مجلس به ۱۶۵ میلیارد تومان رسیده است، اما این بودجه محدود، فقط در حد خرید یک بالگرد است.
برای پیشگیری از اعتیاد باید به هر طریقی که شده، سود سوداگران مرگ را به صفر برسانیم. اگر در این کار موفق شدیم، قطعا در امر پیشگیری هم موفق خواهیم شد.
دوشنبه ۲ آذر ۱۳۹۴
ثبت دیدگاه